Depresivni odgovori, stanja i neuroze povezani su sa nepovoljnim porodičnim okolnostima i pretžno su spoljnjeg porekla. Depresivni ljudi, deca i mladi imaju često gubitke roditelja zbog smrti, razvoda, napuštanja, odbacivanja i obezvređivanja od strane najznačajnijih figura.
Roditelji su najčešće i sami depresivni i njihove sposobnosti za ulaganje u dete su smanjeni, te odnos nikad nije dovoljno dobar, niti je izvor osećanja blagostanja i lepote. Moguće je i da se osoba poistovetila sa depresivnim roditeljima već u ranim fazama života.
Porodice sa krutim moralnim normama neprestano prisiljavaju dete na požrtvovanje, asketizam, konformizam i obavezno “dobro ponašanje”. Porodice sa visokim porodičnim “ja idealima” i zahtevima koji su često nedostižni stvaraju uslove za depresivne odgovore. U neprekidnim naporima da se postigne ja ideal porodične grupe, da se dostigne uspeh, moralna čistota i “dobro ponašanje” osoba može biti neprekidno narcistički povređivana i depresivna. Depresivnost može imati hronični tok i povremeno se pojačavati na osujećenja.
U porodicama u kojima postoje stalna kolebanja između agresije i depresije upadljive su teškoće upravljanja agresijom, kažnjeavanje i afektivno odbacivanje. Depresivne osobe žive u porodicama u kojima nisu mogle da povežu “dobro” i “loše” u jednu celinu uz prevlast dobrog.
